Razvoj prenosne mreže zavisi od mnogo faktora, kao što su privredni razvoj zemlje, gustina naseljenosti stanovništva, lokacije prirodnih energetskih resursa, velikih privrednih objekata, itd. Pod pojmom prenosne mreže, u našoj zemlji, podrazumevali su se vodovi i postrojenja napona 110 kV i više (odgovarajući standardizovani naponski nivoi 220 i 400 kV). Od početka elektrifikacije Srbije (1893. god) pa do kraja Drugog svetskog rata, prenosne mreže po navedenim kriterijumima praktično nije bilo. Od 1945. godine dolazi do naglog razvoja kroz izgradnje i formiranja mreža.
Prvi prenos električne energije u Srbiji ostvaren je pre više od jednog veka (1903. godine HE Vučje – Leskovac), ali na naponu koji je po navedenim kriterijumima bio distributivni. Prva povezivanja vodova za potrebe rudimentarnog prenosa električne energije ostvarena su u periodu između dva svetska rata. Značajniji prenos je ostvaren 1938. godine kada je stavljena u pogon Termoelektrana Vreoci. Izgrađeni su i pušteni u rad dalekovodi TE Vreoci – Beograd i TE Vreoci – Aranđelovac, ali na naponu od 60 kV. U to vreme se uvodi i naponski nivo od 35 kV (Kragujevac – Čačak, Kraljevo i Jagodina). Stavljanjem u pogon navedenih vodova, ostvarena je prva mreža od 60 kV, odnosno 35 kV u sektoru Beograda, Kragujevca i Vreoca. U toku Drugog svetskog rata sagrađena su dva dalekovoda i to TS Makiš – TS Beograd 2 (pod 60 kV) i kao 110 kV vod Beograd – Kostolac, koji je u prvo vreme bio stavljen pod napon od 15 kV.
Posle Drugog svetskog rata nastupio je period industrijalizacije i elektrifikacije zemlje. Otpočela je izgradnja elektroenergetskih objekata za proizvodnju i prenos električne energije. Prva tipska transformatorska stanica 110/35 kV u Jagodini 1 stavljena je u pogon 1952. godine. Istovremeno je dalekovod Kostolac – Petrovac – Svetozarevo (Jagodina) stavljen pod napon od 110 kV. Već nakon tri godine završen je prsten 110 kW vodova Beograd – Kruševac – Sevojno – Kolubara – Beograd. Iste, 1955. godine povezana je preko HE Zvornik 110 kV mreža Srbije sa 110 kV mrežom BiH, a decembra 1957. godine su 110 kV mreže svih republika tadašnje Jugoslavije povezane u paralelan rad.
Naredne, 1958. godine formirano je preduzeće za prenos električne energije Elektroistok u sastavu Združene Elektroprivrede Srbije. Počinje uspon važnog segmenta elektroenergetike, mreže koja povezuje razuđena proizvodna i potrošačka područja. Uspon je ostvaren povećanjem broja vodova i postrojenja, uvođenjem novih naponskih nivoa, postrojenja veće snage i podizanjem stručnog kadrovskog potencijala, da bi zajedno sa upravljanjem elektroenergetskim sistemom, 2005. godine, preduzeće izraslo u giganta Elektromrežu Srbije. Od svog formiranja i upisa u registar privrednih subjekata, Javno preduzeće Elektromreža Srbije, Beograd ima svojstvo pravnog lica. U pravnom i poslovnom prometu nastupa u svoje ime i za svoj račun sa punom odgovornošću. Osmog novembra 2016. godine preduzeće je promenilo pravnu formu i postalo nejavno akcionarsko društvo u potpunosti u vlasništvu Republike Srbije.
Dan Akcionarskog društva Elektromreža Srbije Beograd je 28. jun. To je dan osnivanja prvog prenosnog preduzeća u Srbiji 1958. godine i dan osnivanja Združene elektroprivrede Srbije 1965. godine, u kojoj je uspostavljena funkcija upravljanja elektroenergetskim sistemom.
